Merhabalar…

Yeni bir güne başlarken, herhangi bir dostumuzu gördüğümüzde, merhabalaşırız veya bir mekana girdiğimizde esnaflığımızın değişmez selamı ile Allah’ın selamı ile birbirimizi selamlarız.

Ben de aranıza yeni katılıyorum. Sizleri Allah’ın selamı ile selamlıyorum. Yeni katılıyorum diyorum ama sadece bu dergiye yeni katılıyorum. Fırsat buldukça elimden geldiği kadar yeni bir şeyler karalamaya çalışacağım. Yoksa Yücel Dede’yi çoğunuz tanıyorsunuzdur. Yücel Tansu’yu Dede potasında eriterek Yücel Dede’ye çevirdik, çok şükür. Rahmetli babam İbrahim Tansu (ki Allah kabrini nur içinde bıraksın) ilk oyuncak imalatçılarındandı. Onun için DNA’larımda oyuncak var desem yalan söylememiş olurum. Bu yazımı Türk oyuncak tarihinde sözü geçen şu anda aramızda olmayan rahmetli olmuş büyüklerimi anarak yazıyorum. Hemen hemen hepsini tanıdım. Hepsiyle alışverişim oldu. Hepsiyle unutulmaz hatıralarım vardı. Bu rahmetli büyüklerimi saygı ve rahmetle anıyorum. Halen hayatta olanlara da uzun ve hayırlı ömürler diliyorum.  Unutulması zor yıllardı o yıllar. Hemen hemen herkes birbirinin aile dostuydu. Müşterilerimizi elimizde olmayan mallar için diğer arkadaşlarla tanıştırırdık. Yeni bir yer açana hepimiz yardımcı olurduk. Sektöre ait bir meselemizde İstanbul Ticaret Odası’nda 200-250 kişiyle toplantı yapabilirdik. (Zannedersem şimdiki dernek seçimleri 30-40 kişiyle yapılıyor.) Oyuncakçıların geceleri o zamanın 5 yıldızlı otellerin salonlarında ailelerimizle yapılırdı. Saygı vardı, sevgi vardı, güven vardı. Sadece sözle iş yapılırdı. Hey gidi günler hey… İnşaAllah o günlerden olduğu gibi bu günlerden, gelecek günlerden bahsetmek üzere. Hydra Hoşçakalın.

Yücel Tansu